Two

                 Zmęczona podniosłam się z łóżka i od razu poszłam do garderoby, z której wyjęłam sportowe szorty, stanik sportowy i Nike Roshe Runy, w których po prostu kochałam biegać. Wczoraj zanim jeszcze poszłam spać, to zauważyłam, że Justin ma siłownię, a ja kochałam ćwiczyć, co było dużym plusem, a poza tym byłam tak niewyspana, że musiałam się jakoś rozbudzić. Nie mogłam zasnąć, od zawsze miałam z tym problemy, gdy byłam w obcych miejscach, co jest dość dziwne, bo przecież dużo podróżuję i powinnam się do tego przyzwyczaić, ale jakoś nie potrafię.

Ubrałam się w naszykowane rzeczy i spięłam włosy w kitkę. Zeszłam na dół do kuchni i do szklanki nalałam sobie zimnej wody, którą od razu wypiłam. Następnie poszłam na siłownię, gdzie jako pierwsze co zrobiłam, to było skorzystanie z bieżni. Zanim jednak ją włączyłam, to wsunęłam słuchawki do telefonu i puściłam muzykę. Ustawiłam sobie moje normalne tempo biegania i zaczęłam biec, zamykając oczy i po prostu relaksując się biegiem oraz muzyką, która leciała ze słuchawek.

Z rytmu wybił mnie głos Justina. Otworzyłam oczy i popatrzyłam chłopaka, który wyraźnie coś do mnie mówił. Wyjęłam słuchawki, bo nie słyszałam dokładnie co mówił.

- Co? – spytałam, bo chciałam, żeby powtórzył i uniosłam pytająco brwi, ale szatyn westchnął zrezygnowany i pokręcił przecząco głową.

- Nic. – odpowiedział obojętnie. Wzruszyłam ramionami bez żadnych emocji i włożyłam z powrotem słuchawki do uszu, jednak nie zamykałam oczu, bo mój wzrok mimowolnie kierował się na Justina. Chłopak był tyłem do mnie i podciągał swoje ciało, co sprawiało, że jego mięśnie napinały i rozluźniały się.

Gdy zauważyłam, że przebiegłam siedem kilometrów, to wyłączyłam bieżnię i zeszłam z niej. Stać mnie na więcej, ale nie miałam ochoty już biec dalej.

Położyłam się na brzuchu na jednej z maszyn, która umięśniała tylną partię ud. Niby byłam szczupła, ale każda dziewczyna ma jakieś kompleksy, no i moim kompleksem były nogi. Nie dość, że były krótkie, to jeszcze, według mnie, były grube. A do tego Justin miał jędrniejszy tyłek ode mnie, to irytujące, dlatego z moim tyłkiem też musiałam coś zrobić.

Ustawiłam sobie odpowiednią wagę na maszynie i zaczęłam unosić nogi. Ułożyłam głowę rękach i przymknęłam powieki, rozkoszując się wysiłkiem. Czułam na sobie wzrok Justina, dlatego uniosłam głowę, by spojrzeć na niego, a w tym samym momencie chłopak odwrócił się, udając, że niby na mnie nie patrzył.

- Co, pierwszy raz od dłuższego czasu widzisz naturalny tyłek? – spytałam z zadziornym uśmieszkiem. Chłopak prychnął pod nosem, niestety nic mi nie odpowiadając.

Po paru minutach podniosłam się i wyszłam z siłowni, bo czułam doskwierający mi głód i zmęczenie. Udałam się do kuchni, gdzie wypiłam dwie szklanki lodowatej wody, a następnie poszłam do swojego pokoju. Z garderoby wyjęłam szare spodnie dresowe i czarną bokserkę oraz czystą bieliznę. Poszłam do łazienki, gdzie wskoczyłam pod szybki, odświeżający prysznic.

Po jakichś dziesięciu minutach zeszłam już ogarnięta na dół i udałam się do kuchni. Nie wiedziałam na co mam ochotę, zresztą prawie zawsze tak było. Śniadanie jest nudnym posiłkiem, bo nie ma wielu możliwości wyboru na to co się chce, a co nie.

Po jakimś czasie zastanawiania się, postanowiłam zrobić sobie kanapki. Wyjęłam ser żółty i warzywa z lodówki, a następnie zaczęłam szukać chleba. Po przeszukania prawie wszystkich szafek, zauważyłam, że leżał na wierzchu na małej tacce. Jestem idiotką.

Zaczęłam przygotowywać sobie śniadanie, a do kuchni wszedł Justin, na którym błyszczały się kropelki potu i przyznam, że wyglądało to dość pociągająco.

- Mogłabyś mi też zrobić kanapki? – spytał, pijąc wodę i ocierając czoło dłonią. Jego pytanie całkowicie mnie zaskoczyło.

- Eee, jasne. A ile chcesz? – nie wiem w sumie, czemu się zgodziłam. Chyba tylko dlatego, że i tak robiłam sobie jeść, więc nie szkodziło mi dorobienie trochę więcej.

- Cztery, ale byłoby miło, gdybyś dodała też szynkę. – popatrzył na mnie lekko rozbawiony, gdy zauważył, że trzymam w dłoni ogórka. Serio? On ma skojarzenia nawet z ogórkiem?

- Nie ma problemu. – posłałam mu nieco wymuszony uśmiech.

- Dzięki, shawty. - chłopak wyszedł z kuchni, przypuszczam, że do łazienki, a ja odprowadziłam go wzrokiem kompletnie zdezorientowana. Czy on właśnie powiedział do mnie „shawty”? Czy jemu się coś nie pomyliło?

Wzdychając, dokończyłam robienie kanapek, rozdzieliłam je na talerzach i zaniosłam jedzenie do salonu. Usiadłam na kanapie, włączając telewizor i zaczynając zmieniać kanały, by poszukać coś fajnego.

- Ej, Beliebers powariowały! – krzyknął z góry Justin, a już po chwili siedział obok mnie ze swoim laptopem na kolanach. Chłopak miał otwartego swojego Twittera i przeglądał swoje wiadomości. Spam, który tam miał, po prostu mnie przerażał.

- Ale co się stało? Masz ponad 50 milionów obserwujących, nie dziw się, że masz spam. – zmarszczyłam brwi.

- Nie o to chodzi – przerwał i postawił laptopa na moich kolanach, po czym zaczął zjeżdżać w dół strony i wskazywać palcem – Zobacz, wszędzie piszą „Danger”, „Jelsey”, „Kelsey & Justin” i takie tam.

- Przecież nazywam się Lily – popatrzyłam ponownie na ekran całkowicie zdezorientowana, kiedy nagle przypomniało mi się coś. Wyjęłam z kieszeni komórkę i otworzyłam swojego Instagrama, a następnie kliknęłam na jedno ze zdjęć, które wstawiłam jakiś czas temu – Tutaj też są komentarze z „Dangerem” i takie tam, w ogóle tego nie ogarniałam. – pokazałam to szatynowi, a on również stał się całkowicie zdezorientowany. Chłopak westchnął cicho i widziałam, że chciał coś powiedzieć, ale przerwał mu to jakiś huk. Oboje spojrzeliśmy w stronę przedpokoju, a tam stał jakiś ucieszony chłopak.

- Za! – zawołał go równie uśmiechnięty Justin i wstał, żeby się z nim przywitać „po męsku”. Wiedziałam, że nic tu po mnie, dlatego podniosłam się i już chciałam wziąć moje kanapki, których nawet nie zaczęłam jeść, a w tym samym momencie zabrał je ten cały Za. Chwila, chwila, to jest Lil Za, tak się chyba nazywa.

- Oh, przepraszam. Były Twoje? – popatrzył się na mnie głupio, zaczynając jeść.

- Smacznego. – ignorując jego pytanie, posłałam mu sztuczny uśmiech i poszłam do siebie. Odechciało mi się jeść, naprawdę.

W pokoju rzuciłam się na łóżko, a z szafki nocnej wyjęłam pamiętnik. Chciałam coś w nim napisać, ale nie wiedziałam zbytnio co. Westchnęłam cicho i wzięłam długopis do ręki.

Drogi pamiętniku

Ten seksowny dupek zaczyna coraz bardziej grać mi na nerwach, chociaż tak naprawdę nie zrobił mi nic złego. Najpierw perfidnie gapi mi się na tyłek… nie no, okej, sama nie byłam lepsza, bo podglądałam jego mięśnie. Nazywa mnie też „shawty”, jakby chciał mnie poderwać, bo to słowo kojarzy mi się tylko z zaciągnięciem dziewczyny do łóżka, sama nie wiem czemu. Ale co najdziwniejsze, to nie wydawał się mieć złego humoru jak wczoraj, wydawał się być nawet miły, może wczorajszy seks tak na niego podziałał? Bo jeśli tak, to będę mu zamawiać dziwki, co noc, żeby uniknąć z nim niepotrzebnych sprzeczek, chociaż gdyby ktoś go na tym przyłapał, to z naszego udawanego związku nici.

Odłożyłam pamiętnik na jego miejsce, bo pisałam całkowicie bez sensu. Jak może wkurzać mnie ktoś, kto tak naprawdę wydawał się być całkiem okej? Nie, że mi się to podobało, ale wolałam to niż gdyby chodził naburmuszony na cały świat, jednak gdybym miała wybrać inną gwiazdę do związku, to zrobiłabym to.

Wzięłam pilota od telewizora i zaczęłam przeglądać różne kanały. Zatrzymałam się na kanale, na którym praktycznie cały czas leciały same filmy. Akurat lecieli „Nietykalni”, a to jeden z moich ulubionych filmów.

Po jakimś czasie oglądania moje powieki zaczynały robić się ciężkie ze zmęczenia, a już po chwili zasnęłam.

Justins POV

Razem z Lil Za zajadaliśmy się pizzą, która była naszą kolacją. Zamówiłem też jedną dla Lily, ale dziewczyny jak nie było tak nie ma, jest na górze i nie schodziła na dół ani razu.

- Tak w ogóle, to czemu się nią nie zajmiesz? – uniósł pytająco brwi Za, biorąc kolejny kawałek pizzy i brudząc się przy tym.

- Ale co masz na myśli? – spytałem, przeglądając Twittera i zaczynając obserwować niektóre Belieberki.

- No wiesz, będzie tu z Tobą mieszkać i będziesz miał ją dostępną 24 godziny na dobę. Zabaw się nią trochę. – uśmiechnął się w znany mi już sposób.

- Nawet nie będę się wysilać, stary. Może będę ją miał dostępną, ale ona jest niedostępna, rozumiesz? Wolę dziwki, dostaną kasę i będą robić to na co tylko mam żywnie ochotę, a ona pewnie jest niedoświadczoną dziewicą.

- Dziewice zazwyczaj są niedoświadczone. – powiedział i oboje zaśmialiśmy się w tym samym momencie.

- Dla Twojej wiadomości – nie jestem dziewicą. A teraz wychodzę, cześć i smacznego. – tak znikąd w przedpokoju pojawiła się Lily. Uchyliłem nieco wargi, ilustrując ją wzrokiem jak jakiś obiekt seksualny. W sumie, większość dziewczyn tak postrzegałem, to nic nowego.

Miała na sobie czarne szorty z wysokim stanem, które idealnie opinały się na jej małym, ale jędrnym tyłku. W szorty wsuniętą miała białą koszulę bez ramion, a na stopach szpilki. Wyglądała tak bardzo niewinnie, ale zarazem cholernie seksownie.

- A gdzie idziesz? – spytałem po chwili.

- Jadę do Ellen DeGeneres, film sam się nie wypromuje, no nie? – stanęła przed lustrem w przedpokoju, poprawiając swoje włosy.

- Zamówiłem Ci pizzę, nie zjesz? – spytałem, ignorując jej poprzednie pytanie. Dziewczyna odwróciła się w moją stronę i popatrzyła na otwarte pudełko pizzy, a potem na Lil Za i z powrotem na mnie.

- Po pierwsze, to nie zdążę, a po drugie, to nie lubię hawajskiej. – posłała mi sztuczny oraz ironiczny uśmiech. Odwzajemniłem go w ten sam sposób i przewróciłem teatralnie oczami, gdy wyszła z domu.

- Jak ona mnie wkurwia. Jak można ją lubić? Jeszcze dzisiaj rano wydawała się być miła, ale jak widać myliłem się. – przyłożyłem poduszkę do twarzy i warknąłem w nią.

- Po prostu nie Twój typ, co się przejmujesz, bracie? Zadzwoń do Seleny, niech Ci ulży.

- Ta, jak się rozniosą plotki, że byłem z Seleną, to Scooter mnie zabije. – warknąłem i wziąłem pilota, po czym przełączyłem na kanał, na którym leciało show Ellen.

Po jakiejś godzinie program się zaczął, a do studia weszła Lily. Ellen i brunetka się przytuliły na przywitanie, a następnie usiadły na swoich fotelach. Ellen oczywiście zaczęła o wszystko wypytywać, dodając do tego jakieś żarty.

Nie wiem, ile rozmawiały o tym filmie, ale po jakimś czasie na ekranie w studiu pojawiło się zdjęcie z mojego i Lily wczorajszego wyjścia razem na spacer.

- Więc jak tam Twoje relacje z Justinem? – gdy kobieta zadała pytanie, fanki na widowni zaczęły piszczeć. Lily zaśmiała się, widząc ich relację i chyba lekko się zarumieniła. Chwila, chwila, ona się zarumieniła?

- To był tylko wieczorny spacer, Justina traktuję jak brata, to wszystko. – uśmiechnęła się, a Ellen popatrzyła na nią podejrzliwie.

- Inna dziewczyna też tak mówiła. – powiedziała, mając na myśli Selenę. Wymyśl coś Lily, nie wygadaj się.

- Sugerujesz mi coś? – brunetka uśmiechnęła się, układając nerwowo ręce na swoich udach. Było widać, że nie spodziewała się tego, chociaż powinna, bo przecież było to logiczne, że Ellen zacznie ją o to pytać.

- Nic takiego – westchnęła – Ale chcę po prostu wiedzieć jakie są Wasze relacje tak naprawdę. – Ellen poruszała zabawnie brwiami w górę i w dół, jakby chodziło jej coś zboczonego w myślach. Lily zaśmiała się na jej reakcję.

- Naprawdę, Justin to tylko dobry znajomy. Poznaliśmy się niedawno, nic pomiędzy nami nie ma.

- I dlatego się rumienisz? – spytała, a brunetka zarumieniła się jeszcze bardziej. Może była zdenerwowana, ale umiała dobrze grać, bo chociaż zbytnio jej nie znam, to wiedziałem, że tutaj ani trochę by się nie zarumieniła na myśl o mnie.

- Nie rumienię się! – zaprzeczyła od razu, a Ellen przewróciła zabawnie oczami, przez co publika się zaśmiała.

- A jak się poznaliście? – oho, ciekawe co wymyśli.

- Justin miał nagrać piosenkę przewodnią do „Love, Rosie” i przez to się poznaliśmy, jednak powstały jakieś komplikacje i jego piosenka nie znajdzie się na soundtracku do filmu. – powiedziała to w sumie od razu, jakby miała to wymyślone już wcześniej.

Po jakichś 45 minutach dziewczyna wróciła do domu, a w między czasie Za zdążył pójść do domu.

Nic nie odzywając się, Lily prawie pobiegła do kuchni. Domyśliłem się jak głodna musiała być, bo nic dzisiaj nie jadła.

Powolnym krokiem poszedłem do niej, biorąc ze sobą ciepłe pudełko pizzy. Postawiłem je na blacie w kuchni i popatrzyłem na brunetkę, która zaczęła kroić chleb.

- Nie wolisz pizzy? – spytałem, tym samym strasząc dziewczynę, przez co ona przecięła sobie opuszek palca nożem. Słyszałem jak syknęła przez zęby – Cholera, przepraszam. Poczekaj chwilę. – nie dając jej nic odpowiedzieć, podszedłem do szafki, w której trzymałem rzeczy typu leki, a przy okazji plastry. Uciąłem mały kawałek plastra nożyczkami i podszedłem do Lily, która trzymała palec pod zimną wodą, która leciała z kranu.

- Każdemu może się zdarzyć – wzruszyła ramionami i wzięła ode mnie plaster, następnie naklejając go dookoła rany – A co do pizzy, to mówiłam już, że nie lubię hawajskiej.

- Zamówiłem Ci nową, taką zwykłą, gdy byłaś u Ellen.

- Dlaczego? – spytała wyraźnie zdziwiona. Ojej.

- Ty zrobiłaś mi śniadanie, więc ja zrobiłem Ci kolację.

- Raczej kupiłeś – prychnęła pod nosem, przez co znowu zaczęła mnie irytować. Nie wytrzymam z nią tego, dosłownie. – Ale dzięki. – powiedziała nagle i wzięła pudełko, po czym otworzyła je i zaciągnęła się tym świetnym zapachem pizzy.

- Tak w ogóle, to świetna gra aktorska. – uśmiechnąłem się zadziornie, przypominając sobie, jak się zarumieniła.

- Musiałam z tego jakoś wybrnąć. – Lily wzruszyła ramionami i zaczęła jeść.

- Wiem. Co jutro robimy z tym wszystkim? – spytałem.

- A co chcesz?

- No nie wiem, może wstawię jakieś zdjęcie na Shots i Instagrama, gdzie jesteś gdzieś w tle czy coś?

- Może być. – wzruszyła ramionami i wyszła z kuchni, kierując się do drzwi, wychodzących na ogród, basen i rampę do jazdy na desce.

Westchnąłem i poszedłem do pomieszczenia, w którym trzymałem moje instrumenty, mikrofony i inne takie. Moje małe, ale ukochane studio.

Usiadłem na skórzanej kanapie, biorąc w rękę notatnik i zaczynając pisać różne linijki, słowa, żeby potem złączyć to w jedną, całą piosenkę.

________________________________

No i mamy drugi. Jak Wam się podoba? Bo mi osobiście na początku się podobał, a teraz nie, bo jest taki bez ładu i składu xd

Dziękuję za tyle komentarzy i że już mam ośmiu obserwujących! :D

Jeśli Wam by się nudziło, to możecie rt'ować moje wpisy na temat bloga, żeby bardziej go wypromować, ale nie zmuszam! :)

Jeśli macie jakieś pytania czy cokolwiek związane z blogiem, to tweetujcie to pod hashtagiem #JilyHEpl

CZYTASZ = KOMENTUJESZ