Sixteen

Wpatrywałam się w wiadomość od kilku minut, jednak nie wiedziałam, co mam zrobić. Odpisać czy po prostu odpuścić?

Zaśmiałam się sama do siebie z bezradności.

Justin to idiota. Jak mogłam zabrać mu dziecko, skoro nawet o nim nie wiedziałam ani nie zadecydowałam, że poronię? A co do fanów – jest chyba jakiś przewrażliwiony. Nie da się zabierać fanów, bo przecież jak można zmusić kogoś do wielbienia kogoś? Serio, ten platynowy blond wpłynął mu na charakter i teraz zachowuje się jak głupia blondynka.

Otarłam ostatnią łzę i westchnęłam cicho. Nie będę płakać przez Justina.

Ułożyłam się wygodnie na łóżku i włączyłam telewizor, przy okazji zaczynając jeść ciastka, które wczoraj kupiłam. Przez te kilka dni w Nowym Jorku przytyję z pięć kilo, dosłownie.

Akurat leciały wiadomości, więc zostawiłam to, bo i tak nie leciało nic lepszego. Podczas emitowania prognozy pogody, pogodynka powiedziała, że wszystkie lotniska w zachodnich stanach zostały zamknięte, w tym w stanie Nowego Jorku z powodu nadchodzącego orkanu oraz śnieżycy. No super, jeszcze tego brakowało.

Wzięłam szybko laptopa i weszłam na stronę lotniska, na której pisało, że przeloty będą dopiero dostępne mniej więcej 26. grudnia. Nawet nie będę mogła wrócić do Los Angeles, żeby spotkać się z mamą w święta. Jestem normalnie jak Kevin sam w Nowym Jorku. Wspaniale.

Odłożyłam komputer i zaczęłam przełączać kanały, ale w końcu uznałam, że zacznę oglądać kanał E!, na którym leciały same wiadomości z show biznesu.

Podczas oglądania, pokazali coś z Justinem. Wzięłam kawałek ciastka i rzuciłam nim w telewizor, a konkretniej w twarz Justina.

- Ty chuju. – mruknęłam bardziej do siebie niż do niego i po raz kolejny się rozpłakałam, chociaż jeszcze kilka minut temu powiedziałam sama sobie, że nie będę płakać z jego powodu.

***

23.12.2014

***

Weszłam do butiku, w którym zamówiłam prezent dla Justina i odebrałam go, jednak wiedziałam, że już na nic mi się nie przyda, dlatego kiedy wyszłam, to wyrzuciłam opakowanie do kosza na śmieci. Wzdychając cicho, udałam się spacerkiem w stronę lodowiska, jeszcze przy okazji rozmawiając i robiąc sobie zdjęcia z fanami, którzy do mnie podchodzili. Dzisiaj mój humor był już zdecydowanie dużo lepszy niż dwa, trzy dni temu, jednak nie było najlepiej. Nie miałam tej uciechy ze świąt, nie czułam ich magii, pomimo tych wszystkich pięknych dekoracji oraz atrakcji świątecznych.

Usiadłam na ławce przy lodowisku i obserwowałam ludzi, którzy jeździli na łyżwach, co chwila zerkając na wielką choinkę, stojącą na małej górce przy lodowisku. Przez to, że na dworze było ciemno, to wszystkie światełka i ozdoby migotały w piękny sposób z powodu kontrastu między ciemnym a jasnym.

W pewnym momencie poczułam wibrującą komórkę, dlatego wyciągnęłam ją z kieszeni, po chwili zauważając, że to Scooter dzwoni. Od paru dni do mnie wydzwania, tak samo jak Alfredo, Ryan Good, których poznałam jakiś czas temu. Do tego dzwonił jeszcze do mnie Lil Za i Khalil. Nie wiem po co, bo gdyby Justin sam chciał zadzwonić, to by to zrobił, a nie im kazał dzwonić.

Po kilku sekundach zastanawiania się, w końcu odebrałam i przyłożyłam telefon do ucha.

- Tak?

- Czemu nie odbierasz telefonów od kilku dni? Z Justinem też nie mam kontaktu od przedwczoraj. Cholera, martwiłem się. – ostatnie słowa wypowiadał z ulgą w głosie.

- Bo nie miałam ochoty na rozmowy z Tobą i z innymi, którzy są związani w jakiś sposób z Justinem. – powiedziałam, zastanawiając się, gdzie Justin wyjechał. Masz o nim nie myśleć.

- Ale nie jesteś na mnie zła? – spytał zatroskany, a ja nie potrafiłam się nie zaśmiać.

- Nie mam o co być na Ciebie zła.

- A ten… To z tym dzieckiem to prawda?

- Tak, ale nie rozmawiajmy o tym, chcę zapomnieć. – westchnęłam i popatrzyłam na chłopaka w wieku mniej więcej 22 lata, który lepił bałwana z, jak przypuszczam, jego młodszą siostrą. Od razu w głowie pojawiło mi się to wspomnienie związane z Justinem i Jazzy, którzy również lepili bałwana.

- Jasne, rozumiem. Widziałaś się z Adrianą? – zapytał.

- Tak, od razu się zgodziła, kiedy wspomniałam o zekranizowaniu Dangera, jednak nie wiem czy chcę to jeszcze zrobić. Nie po tym, co się stało. – westchnęłam, nie mogąc spuścić wzroku z tego chłopaka. Był strasznie przystojny. Brunet, grzywka ustawiona do góry i jeden kolczyk w uchu. Zupełnie jak u Justina. Do tego wysoki i umięśniony, a przynajmniej tak mi się wydawało, ponieważ wyglądał na takiego.

- Święta to magiczny czas, Lily. – powiedział Scooter i miałam wrażenie, że się uśmiecha.

- I co w związku z tym? – mruknęłam, a ja poczułam, jak moje policzki oblał rumieniec, kiedy ten chłopak popatrzył w moją stronę. Uśmiechnął się słodko po chwili, a ja już kompletnie odleciałam do raju.

- Pomyśl trochę nad tym, więcej optymizmu. – tak po prostu się rozłączył. Czasami nie rozumiem Scootera.

Westchnęłam cicho i weszłam na Snapchata, żeby zobaczyć czy Justin dodał jakieś zdjęcie na MyStory. Nic, pustki. Weszłam zaraz po tym na Shots, gdzie załadowało mi się jego nowe zdjęcie. Dodał zdjęcie kierownicy z podpisem „moje rarri”. Nie wiem czemu, ale się zaśmiałam. To taki typowy facet, pod każdym względem.

Podniosłam się z ławki i zaczęłam iść w stronę hotelu, bo zaczęło mocno śnieżyć, a poza tym wiało. Pewnie nadchodzi ten orkan, o którym wspominali.

Szłam oczywiście wolnym krokiem, kręcąc przy tym biodrami, żeby tamten chłopak zwrócił na mnie uwagę. Kiedy znajdowałam się parę metrów od niego, to do bruneta podszedł jakiś inny chłopak, również przystojny, i pocałowali się na przywitanie. Jezusie, dlaczego, no dlaczego? Czemu większość przystojnych facetów musi być gejami?

Zażenowana przyśpieszyłam krok, ignorując paparazzi, którzy zaczęli się wokół mnie zbierać. Zadawali pełno pytań o Justinie, dziecku, ale też o tym, czy nie będę grać niedługo w jakimś nowym filmie. Na nic nie odpowiadałam, a po niedługim czasie znalazłam się już pod hotelem, jednak nie weszłam do niego, bo zatrzymała mnie grupka moich fanek, jednak chyba każda z nich była też Belieber. Ogólnie było tam pięć dziewczyn. Tak w ogóle, to mój fandom nie ma żadnej nazwy, ale jakoś nie przejmuję się tym.

Dziewczyny chciały zrobić sobie ze mną zdjęcie i porozmawiać trochę, ale zaczęło się tak oziębiać, że zaprosiłam je do siebie do apartamentu. Na początku były zaskoczone, jednak zgodziły się, więc już po minucie siedziałyśmy w apartamencie. Ogarnęłam trochę pokój, bo nabałaganiłam w nim trochę, szczególnie papierkami po słodyczach czy pudełkami po pizzach.

Zrobiłam im oraz sobie ciepłej herbaty, ponieważ w apartamencie znajdowała się taka mini-kuchnia. Kiedy wróciłam do swojej sypialni, to postawiłam wszystkie kubki na małym stoliku, a dziewczyny mi się przedstawiły. Ich głos się trząsł, ale nie z zimna, tylko z emocji, a dwie z nich miały nawet łzy szczęścia w oczach. Kocham ten widok.

- Powiesz nam jak to jest całować się z Justinem? – spytała jedna o imieniu Camilla. Inne dziewczyny intensywnie wpatrywały się we mnie z oczekiwaniem na odpowiedź, popijając co chwila herbatę.

- Jest bardzo przyjemnie – odparłam, lekko się rumieniąc.

- I tylko tyle? – jęknęła niezadowolona Tammie, a po chwili wszystkie się zaśmiałyśmy.

- Ma bardzo miękkie wargi, takie które chciałoby się całować przez cały czas. Kiedy już Justin mnie całował, to skupiał się tylko na pocałunku, jakby świat dookoła nie istniał. Jeśli chodzi o czułe pocałunki, to jest strasznie delikatny i chce przekazać wszystkie uczucia – powiedziałam, przypominając sobie nasz pocałunek w Stratford – Ale jeśli całuje namiętnie, to na początku jest delikatnie, jednak przeradza się to potem w intensywność, zachłanność i nim zdążysz się obejrzeć, to już oboje nie będziecie mieć ubrań na sobie. – nawiązywałam do naszego pocałunku w Glasgow i kiedy wróciłam do Los Angeles z Tokio. Oczywiście wtedy byliśmy nadal ubrani, ale było blisko tego, żebyśmy zrzucili z siebie ciuchy. Nie no, okej, ja tak jakby zsunęłam wtedy z niego bokserki, ale pomińmy to.

- O mój Boże, ja też tak chcę. – rozmarzyła się Alma i zaczęła płakać, tak samo jak Camilla, Tammie, Samantha oraz Mia.

- Uprawialiście seks? – zapytała Mia. Ja jednak pokręciłam głową, śmiejąc się.

- Nie, chcę Justina trochę tym podrażnić. – nie robiłam z nim tego tylko z tego powodu, że nie chcę zostać zraniona, ale nie będę o tym wspominać. Nie chcę kolejnej dramy.

- Więc jak zrobiliście sobie dziecko? – spytała po raz kolejny Mia.

- To była wpadka… Byliśmy na imprezie i kiedy wróciliśmy, to oboje byliśmy pijani, no i jakoś tak wyszło. To był jedyny raz, kiedy uprawialiśmy seks, jednak to było nieświadome. – westchnęłam cicho, odwracając wzrok w bok.

- A jak Justin zareagował jak się dowiedział?

- Wściekł się, ale nie dlatego, że mieliśmy mieć dziecko, tylko dlatego, że nic mu o tym nie powiedziałam. Jednak ja też o tym nie wiedziałam, no i poroniłam potem. – wzruszyłam ramionami.

- Czyli to co mówiła Selena, było prawdą. – Samantha mruknęła.

- Bywa. Zmieńmy temat, opowiedzcie mi coś o sobie. – posłałam im blady uśmiech, a dziewczyny od razu zaczęły opowiadać.

Po jakichś dwóch godzinach poszły, ponieważ śnieg przestał padać. Jeszcze była wichura, ale trochę się uspokoiła.

Wyjęłam czystą bieliznę oraz czystą koszulę do spania i poszłam do łazienki. Rozczesałam swoje krótkie włosy, umyłam zęby, a następnie weszłam do kabiny prysznicowej i puściłam ciepłą wodę, która już po chwili w przyjemny sposób zaczęła rozluźniać moje mięśnie.

                 Nagle usłyszałam mocne walenie w drzwi. Nie powiem, nieźle się przeraziłam, ale zakręciłam wodę i szybko się wytarłam, po czym owinęłam się ręcznikiem dookoła, żeby zakrywał moje ciało. Podeszłam do drzwi i otworzyłam je, a po drugiej stronie stał Justin. Wyglądał okropnie, miał doły pod oczami, roztrzepane włosy, a jego twarz była całkowicie zaczerwieniona. Dłonie chłopaka trzęsły się pomimo rękawiczek, jednak wydawał się tym w ogóle nie przejmować.

                 - Lily, tak strasznie Cię przepraszam. – szepnął. Jego głos był całkowicie ochrypły i cichy.

           - Co Ci się stało do cholery? I jak znalazłeś się w Nowym Jorku? Wszystkie lotniska są pozamykane. – warknęłam, ignorując jego przeprosiny, bo nadal buzowała się we mnie złość, jednak patrzenie na niego w takim stanie łamało mi serce. Czemu pomimo złości, w moim brzuchu jest to przyjemne ciepło a w sercu ból, że aż tak się zapuścił? Czemu ja się martwię?

                 - Wpuść mnie, proszę – wydukał z siebie. Skinęłam głową i zamknęłam za nim drzwi, a blondyn usiadł na łóżku. – Jechałem samochodem 46 godzin bez przerwy z Los Angeles, aby być tutaj, przy Tobie. Nie spałem, nie jadłem, nie piłem, ogrzewanie w moim samochodzie się zepsuło. Wybacz mi moje zachowanie, proszę. To był impuls, tylko impuls i nic więcej. Nie chciałem Cię zranić – chrypiał. W moich oczach zebrały się łzy. Nie mogę płakać, nie mogę no! – Księżniczko – szepnął i ujął moje dłonie, kiedy usiadłam obok. Czułam ten lodowaty chłód bijący z ciała Justina.

                 - Kendall jest Twoją księżniczką. – prychnęłam i odwróciłam wzrok, zabierając dłonie.

                 - Nie, bo to nie Kendall kocham. – popatrzyłam na Justina momentalnie, kiedy to wypowiadał. W jego oczach były łzy, tak samo jak w moich, tylko moje łzy już zaczęły spływać po policzkach.

                 - O czym Ty mówisz? – wydukałam. Blondyn złapał mnie za biodra i posadził sobie na kolanach. Zdjęłam rękawiczki i ujęłam jego fioletowe od zimna dłonie, po czym zaczęłam je ogrzewać swoimi dłońmi. No naprawdę, czemu ja się o niego martwiłam?

                 - Ja się chyba w Tobie zakochałem. – oparł czoło o moje ramię.

                 - Bełkoczesz.

                 - Nie, Lily… Zrozumiałem to, kiedy Ciebie nie było. Po napisaniu tego smsa, miałem trochę czasu na przemyślenia i naprawdę to zrozumiałem. Byłem na siebie wściekły za swoje zachowanie, a nie mogłem czekać aż otworzą lotniska, dlatego wsiadłem w samochód i zacząłem jechać do Nowego Jorku. Kurwa mać, Lily, ja Cię chyba kocham, rozumiesz? – ostatnie zdanie wypowiedział głośniej. Justin niepewnie złapał mój podbródek, przyciągnął mnie do siebie i pocałował. Czule. Jakby nie miało być jutra.

                 A ja mu uległam w tym samym momencie, kiedy odwzajemniłam jego pocałunek.

__________

Hej, i jak Wam się podoba? Bo ja jestem całkiem zadowolona z tego rozdziału, hahah :D

Kolejny rozdział pojawi się 24 grudnia, bo wtedy u naszych bohaterów również będzie Wigilia, więc pomyślałam sobie, że zrobię taki nastrój… Ale dodam rozdział raczej rano, żebyście mieli czas na przeczytanie i skomentowanie!

Tak w ogóle, to chcę zmienić szablon i tak jakby już go zrobiłam, tylko nie wiem jaki ma mieć kolor. Jaką kolorystykę polecacie? Oczywiście mogą być to różne mieszanki kolorów jak np. żołty razem z fioletowym, czy cokolwiek. Pomóżcie mi!
Chciałabym też podziękować mojej kochanej @biebsuolog za wspieranie mnie! <3
Oraz chcę polecić kilka blogów: 
collision-fanfiction.blogspot.com
forbidden-love-danger.blogspot.com
too-easy-love.blogspot.com

CHCIAŁABYM TEŻ WAM ŻYCZYĆ WESOŁYCH ŚWIĄT I SZCZĘŚLIWEGO NOWEGO ROKU! ABY WASZE POSTANOWIENIA NOWOROCZNE SIĘ SPEŁNIŁY, ŻEBYŚCIE DOSTALI WASZE WYMARZONE PREZENTY ORAZ WSZYSTKIEGO, CZEGO SOBIE ZAPRAGNIECIE! SZCZĘŚCIA, ZDROWIA, MIŁOŚCI, PIENIĘDZY <3