Twenty-nine

Przeczytajcie proszę notkę pod rozdziałem! :)

Zakryłam poduszką głowę, kiedy mój budzik zaczął dzwonić o siódmej rano. Wyłączyłam go, a po chwili jęknęłam zirytowana w poduszkę, jednak podniosłam się z łóżka. Dzisiaj jest 01.03, czyli urodziny Justina. Postanowiłam, że zrobię mu małą niespodziankę z rana.

Wzięłam czyste ubrania i poszłam do łazienki pod odświeżający prysznic, a gdy całkowicie się rozbudziłam, to zeszłam na dół do kuchni. Robiąc wszystko po cichu, usmażyłam waniliowego omleta, którego posmarowałam Nutellą i przystroiłam go truskawkami oraz malinami. Nalałam soku pomarańczowego do szklanki i wszystko ustawiłam na tacy, dając jeszcze sztućce oraz serwetkę. Wiem, że skromne to śniadanie, jednak powinno mu na razie wystarczyć.

Powinnam być zła po wczorajszym, ale dzisiaj są jego urodziny, więc pomyślałam, że zaczniemy na nowo, bez tych kłótni. Nie chcę, żeby Justin chodził przygnębiony w ważny dla niego dzień, a poza tym nie lubię sprzeczek.

Poszłam na górę do naszej sypialni i postawiłam tacę na szafce nocnej od strony Justina. Pochyliłam się nad chłopakiem i pocałowałam go czule, a gdy blondyn się obudził, to zaczął odwzajemniać pocałunek. Złapał mnie w biodrach, sadzając mnie okrakiem na jego podbrzuszu. Ujęłam nasze dłonie i złączyłam je w jedność, po czym przycisnęłam je do łóżka po obu stronach głowy Justina. Po jakimś czasie chłopak oderwał się od moich ust oraz wysunął dłonie z uścisku i rozpiął rozporek od moich spodenek. Zeszłam na moment z niego i zsunęłam z siebie szorty razem z majtkami, a blondyn w między czasie szybko zrzucił swoje bokserki. Już chwilę potem siedziałam na nim, kochając się razem z Justinem. Nie… To nie było kochanie. To było zwykłe pieprzenie się, bez jakichkolwiek zaangażowanych w tym uczuć. Justin mnie nie dotykał, a ja nie dotykałam jego, chociaż bardzo chciałam… Ale wydawało mi się, że on nie chce. I nie było nic złego w szybkim, intensywnym seksie, lecz sądziłam, że będzie wolał zrobić to czule i namiętnie. Czy jest to dziwne, że jestem po prostu zawiedziona?

Nie minęło dużo czasu i już leżeliśmy w swoich objęciach. Nie odzywaliśmy się, a jedynie wsłuchiwaliśmy się w nasze szybkie oddechy, które zaczynały normować swoje tempo.

- Śniadanie dla mojego chłopaka, który zaczyna być staruszkiem. – podałam blondynowi tacę, gdy nieco odsapnęłam. Uniósł się do pozycji pół-siedzącej, po czym postawił sobie jedzenie na udach i zaczął pałaszować omleta jakby nie jadł nic przez co najmniej trzy dni.

- Smakuje Ci? – uniosłam pytająco brwi.

- Jest pyszne. Powinnaś zostać kucharką. – uśmiechnął się.

- Gdybym nie była aktorką, to byłabym piekarzem, uwielbiam piec i robić inne słodkości. – odparłam, lustrując Justina uważnie wzrokiem. Cieszyłam się, że mu smakuje, miałam takie miłe uczucie w sercu – Tak w ogóle, to masz jakieś plany na te urodziny?

- Za jakieś dwie godziny idę do fryzjera, aby znowu mnie przefarbował. Tylko na stary kolor, a nie ten platynowy blond. A zaraz potem jadę do studia pracować, powinienem być w domu koło 20. – powiedział i powrócił do jedzenia. Miałam wrażenie, że specjalnie powiedział mi, o której będzie, żebym coś zaplanowała. No chyba że tylko mi się tak wydaje.

- W urodziny? Nie będziesz robić żadnej imprezy?

- Wystarczy mi wieczór z przyjaciółmi, rodziną i Tobą. – puścił mi oczko, a ja uśmiechnęłam się ciepło w jego stronę. Mam nadzieję, że nie będziemy się już kłócić, ale martwiło mnie to, że on nawet nie spytał mnie o wczorajszą sytuację, cokolwiek. Jakby w ogóle się tym nie przejmował.

Justins POV

Wyszedłem ze studia, żegnając się ze Scooterem, Usherem, Codym i Danem, którzy po raz setny tego dnia złożyli mi życzenia urodzinowe. Wsiadłem do samochodu, a następnie odjechałem do domu, wzdychając cicho. 21 urodziny to jedne z najważniejszych urodzin w Ameryce, jednak nie chciałem imprezować. Spędziłem na tym rok 2013 i początek 2014, więc teraz chciałem tylko być z najważniejszymi dla mnie osobami. Taty, Jazzy i Jaxona nie będzie, ponieważ Jaxon się rozchorował, a tato nie ma go z kim zostawić, więc nie przyjadą, lecz rozmawiałem z nim oraz moim rodzeństwem, którzy życzyli mi tyle rzeczy, że nie zapamiętałem nawet połowy tego.

Kiedy zaparkowałem w garażu, to wyszedłem i zamknąłem go, po czym udałem się do domu, w którym było całkowicie cicho. Na tarasie jednak słyszałem znane mi głosy, dlatego udałem się tam i zostałem przywitany przez Khalila, Lil Za, Maejora, Ryana Gooda i Butlera, Chaza oraz Hailey, Kendall, Kylie, moją mamę i Lily. Wszyscy złożyli mi życzenia, a gdy po jakichś 10 minutach przestali, to usiedliśmy do stołu, na którym znajdowało się pełno jedzenia i jak się dowiedziałem, było ono przygotowane przez Lily, moją rodzicielkę, Hailey, Kendall i Kylie. Podczas jedzenia, rozmawiałem najbardziej z moją mamą, która wypytywała mnie o przeróżne rzeczy, jednak kątem oka zauważyłem, że Lily wdała się w konwersację z Hailey oraz Kendall i Kylie. Cieszyło mnie to, bo wiedziałem, że dziewczyny się polubiły, a to właśnie tego najbardziej chciałem.

Po kolacji dziewczyny sprzątnęły ze stołu i postawiły małe, czyste talerzyki oraz łyżeczki, a chłopacy przygotowali szampana. Nim się obejrzałem, przy stole byłem tylko ja, jednak zaraz po tym wszyscy weszli z powrotem na taras, śpiewając mi Happy Birthday. Mama, miejąca łzy w oczach, stała na samym przodzie z dwupiętrowym tortem czekoladowym, na którym zamieszczone było, jak zgaduję, 21 świeczek.

Kiedy skończyli śpiewać, to mama podeszła do mnie, abym zdmuchnął świeczki i udało mi się zdmuchnąć je wszystkie. Pomyślałem przy tym życzenie, które w tym roku nie było związane z moimi fanami, a z Lily. Od kiedy stałem się sławny, to chciałem, żeby fani zostali ze mną na zawsze, aczkolwiek w tym roku zażyczyłem sobie, abym był szczęśliwy z moją dziewczyną i żeby już nic złego nie zdarzyło się między nami.

***

18.03.2015

Lilys POV

***

Wsiadłam razem z Justinem do samochodu i wyjechaliśmy spod domu, a ochroniarze zaczęli jechać zaraz za nami.

- Jesteś pewna, że moje towarzystwo Ci wystarczy? – spytał szatyn, a ja pokiwałam głową potakująco.

- Tak, jestem pewna. – uśmiechnęłam się ciepło, muskając jego policzek. Wyjrzałam przez okno i dmuchnęłam na szybę, zaczynając rysować jakieś wzorki na parze.

- Kurwa. – mruknął niezadowolony Justin, gdy zaparkowaliśmy pod restauracją. Dookoła niej było pełno fotografów oraz fanów. Westchnęłam głośno, jednak po chwili wyszliśmy otoczeni ochroniarzami, aby inni nas nie staranowali. Ostatnio nasza popularność wzrosła jeszcze bardziej. Moja, dlatego że jestem z Justinem i zaczęłam pracować nad nowym filmem, a Justina dlatego że niedawno ukazał się jego nowy singiel i każdy chce mieć jego lub nasze wspólne zdjęcia.

Weszliśmy do pustej restauracji i zostaliśmy zaprowadzeni do stolika przez kelnera. Justin wynajął dzisiaj najlepszą restaurację w Los Angeles, bo mam urodziny i nie chcieliśmy siedzieć w domu. Potrzebowaliśmy gdzieś wyjść razem, gdyż ostatnio w ogóle nie spędzaliśmy ze sobą czasu.

Usiedliśmy przy stoliku, a chwilę potem dostaliśmy jedzenie, które jak się domyślam, Justin zamówił przy rezerwacji pomieszczenia. Wszystko byłoby romantyczne i słodkie, gdyby nie to, że do drzwi oraz okien zaczęli walić paparazzi.

- To chyba nie był najlepszy pomysł. – szepnęłam, krzywiąc się nieco.

- Nie bój się, przecież nie wyważą… - urwał, gdy drzwi poleciały na podłogę, a my zostaliśmy oślepieni przez flesze – Drzwi. – dokończył, a następnie złapał moją dłoń, żebym trzymała się jego. Po chwili do środka zostali wpuszczeni ochroniarze, którzy od razu nas otoczyli i wyprowadzili z pomieszczenia. Nie wierzyłam w to, że ktoś mógłby być zdolny do tego, aby zepsuć mój dzień tylko po to, żeby dostać kilka dobrych zdjęć.

Szybko odjechaliśmy do domu. Żadne z nas się nie odzywało, lecz było słychać moje pociągnięcia nosem, bo płakałam. Byłam zła, wściekła i roztrzęsiona. Tego było za dużo. Nie chciałam już więcej sławy, nigdy jej nie chciałam.

W domu od razu pobiegłam do sypialni, wyjęłam swoją walizkę i poszłam z nią do garderoby, gdzie usiadłam i zaczęłam pakować swoje ciuchy.

- Co Ty robisz? – spytał zdezorientowany Justin.

- Nie widzisz, co się z nami dzieje? – uniosłam pytająco brwi i podniosłam się z podłogi. Nie usłyszałam żadnej odpowiedzi od chłopaka, więc uznałam to za znak, że mogę mówić. – Przez ostatni czas w ogóle się nie widujemy, nie spędzamy ze sobą czasu, nie rozmawiamy ze sobą. Nic. Pomiędzy nami nic się nie dzieje. Ty spędzasz całe dnie na nauce aktorstwa, strzelnicy, w studiu lub na dawaniu wywiadów, a ja przygotowuję różne sprawy związane z Dangerem i innym filmem. Gdy wracasz w nocy, to nawet nie dajesz mi buziaka na dobranoc, a gdy uprawiamy seks, to jest to tylko do zaspokojenia przyjemności i nie ma w tym ani grama jakichkolwiek uczuć. Ostatnio nic a nic się pomiędzy nami nie układa. Do tego na każdym kroku jestem szpiegowana przez fotografów i fanów, i chociaż kocham moich fanów, to nie chcę tego. Nie chcę życia w Twoim stylu, dużo bardziej wolałam być mniej popularna i wiedziałam od początku, że pomysł z naszym związkiem nie będzie dobry. Nie pamiętam nawet, kiedy mi powiedziałeś, że mnie kochasz… - ostatnie zdanie wymamrotałam prawie niesłyszalnie. Wzięłam głęboki oddech, ocierając spływające łzy z policzków.

- Chyba ze mną nie zrywasz… - powiedział, nerwowo przeczesując swoje włosy. W jego oczach widziałam złość, ale nie wiem czy był zły na mnie czy na siebie.

- Przykro mi, Justin. – spuściłam głowę w dół.

- Lily, kocham Cię. Nie okazywałem Ci tego, ale kocham Cię, zawróciłaś mi w głowie nawet nie wiem kiedy. Proszę, nie zrywaj ze mną… Postaram się to naprawić, przełożę te lekcje aktorstwa i inne rzeczy, uwierz.

- Ja Ciebie też kocham, ale wydaje mi się, że to nic nie da. Może po prostu nie pasujemy do siebie i to jest głównym problemem. – zagryzłam mocno dolną wargę, aby znowu się nie rozpłakać. Justin pokiwał przecząco głową i wyszedł sfrustrowany z garderoby, trzaskając za sobą drzwi, a ja znowu usiadłam na podłodze, by zacząć się pakować, co utrudniały mi niekontrolowanie spływające łzy.

KONIEC CZĘŚCI PIERWSZEJ

Od razu mówię – spokojnie, będzie część druga. Uznałam, że to opowiadanie jest zbyt długie, aby miało tylko jedną część, dlatego podzieliłam je. Druga część najprawdopodobniej ukaże się na początku marca, czyli już niedługo! <3Chciałabym Wam strasznie podziękować za tyle komentarzy pod ostatnim rozdziałem. WOW! Miałam łzy w oczach, gdy zobaczyłam, że jest ich aż tyle. JESTEŚCIE NAJLEPSI!
Chciałabym poprosić KAŻDEGO o skomentowanie tego rozdziału, bo chcę dokładnie zobaczyć ile Was jest i jeśli ma się możliwość, to żebyście tweetowali z hashtagiem #JilyHEpl! KOCHAM WAS I MAM NADZIEJĘ, ŻE MNIE NIE ZOSTAWICIE PRZEZ TEN OKRES CZASU <3