Twenty-two

***

05.01.2015

***

Weszłam na bieżnię i ustawiłam odpowiednie tempo, a następnie zaczęłam biec, cały czas obserwując Justina, który właśnie robił ćwiczenia na brzuch mięśni, więc przy okazji spinały się w seksowny sposób. Chłopak też co chwila zerkał na mnie, ale kiedy spostrzegał się, że widzę, że się na mnie patrzył, to odwracał wzrok w drugą stronę. To jest w pewnym sensie podniecające, ale pomińmy to.

- Tak w ogóle, to trenujesz do filmu czy sam dla siebie? – spytałam, próbując złapać oddech, ponieważ biegłam już jakieś 50 minut w szybkim tempie.

- Sam dla siebie, ale przy tym też dla filmu. Bo to tak jakby daje mi motywację, abym nie przestał ćwiczyć. – Justin wziął łyk wody, uważnie ilustrując moje ciało. Jego oddech zaczynał się uspokajać, a twarz przybrała normalnego koloru, nie była już zaczerwieniona od wysiłku.

- Mhm. – mruknęłam i wyłączyłam bieżnię, bo czułam, że nie dam już rady biec. Na giętkich nogach podeszłam do Justina, kiwając głową w stronę wyjścia.

- Zapomniałem Ci o tym powiedzieć, ale dzisiaj chciałbym przedstawić Ci moją mamę, więc zabieram Was obie na wspólną kolację. Nie masz nic przeciwko? – zapytał nieco zestresowany, a następnie objął mnie ramieniem i wyszliśmy.

- Nie. – wymamrotałam i odwróciłam głowę w drugą stronę, mając wrażenie, że się rumienię. Zawsze uważałam, że kiedy chłopak chce przedstawić swoich rodziców dziewczynie, to znaczy, że naprawdę mu zależy. Ja to również tak odebrałam ze strony Justina, więc kolejny plus dla niego – zaczynam mu coraz bardziej ufać i wierzę w jego miłość.

- Myślisz, że mnie polubi? – spytałam, kiedy znaleźliśmy się na górze.

- Po pierwsze, Ciebie nie da się nie lubić, a po drugie, to tak, polubi Cię. Już od dawna mnie męczyła, żebym Cię z nią zapoznał, ale chciałem się wstrzymać do dobrego momentu. Uważam, że teraz jest dobry moment, kiedy między nami wszystko jest okej i w ogóle – ostatnie zdanie powiedział nieco zmieszanym głosem – Za dwie godziny mamy być w restauracji. – puścił mi oczko.

- Okej, będę gotowa za półtorej godziny. – cmoknęłam go słodko w usta i poszłam do swojej sypialni, a następnie do garderoby. W co się ubrać na spotkanie z „teściową”? Chciałabym jakoś elegancko, jednak niezbyt oficjalnie, bo może uzna mnie za jakąś nudną i sztywną dziewczynę.

Po kilku minutach przyglądania się wieszakom z ubraniami, wybrałam eleganckie, czarne szorty do połowy uda z wysokim stanem, do tego białą koszulę bez ramion, szary kardigan, sięgający aż do kolan, a jako buty wybrałam grafitowe szpilki, jednak niezbyt wysokie, żebym nie przewyższała Justina.

- A może ona woli Selenę niż mnie i mnie nie polubi? Albo powie, że jestem za stara dla Ciebie, bo w końcu ja mam 25 lat, a Ty 20? – pytałam co chwila Justina, poprawiając włosy w lusterku w samochodzie.

- Na początku myślałem, że to ja jestem zestresowany. – zaśmiał się blondyn, a ja przewróciłam teatralnie oczami i wzięłam głęboki oddech.

- No ale…

- Nie, Lily. Wszystko będzie okej. – przerwał mi. Nie odpowiedziałam mu już, tylko zaczęłam się rozglądać, mając nadzieję, że restauracja nigdy się nie pojawi, a ja nie będę musiała spotykać jego mamy. Moi poprzedni chłopacy nie poznawali mnie z ich rodzicami tak oficjalnie, było to bardziej spontaniczne i dlatego się tak stresuję, bo pierwszy raz przeżywam coś takiego.

Kiedy Justin zaparkował, to pod restauracją nagle pojawiło się pełno fotografów. Nie wiedziałam jak oni pojawiają się tu tak szybko i skąd wiedzą, gdzie będę razem z Justinem.

Wyszliśmy z restauracji, a już po chwili zostaliśmy otoczeni ochroniarzami, którzy jechali osobnym samochodem. Jeden z ochroniarzy otworzył nam drzwi, a gdy znaleźliśmy się w środku, to kierownik sali od razu podszedł do nas, wskazując dłonią na stolik, przy którym mieliśmy siedzieć. Czułam, że mój żołądek nieprzyjemnie się zaciska z nerwów.

Podeszliśmy do stolika, przy którym już znajdowała się mama Justina. Podniosła się ze swojego miejsca, a następnie przywitała się z Justinem. Po chwili popatrzyła na mnie swoimi dużymi, niebieskimi oczami z nieco poważną miną. Miałam wrażenie, że próbuje mnie rozczytać swoim podejrzliwym wzrokiem, co dodało mi jeszcze więcej stresu.

- Nareszcie mogę Cię poznać, kochanie. Już od dawna męczyłam Justina, żeby mnie z Tobą zapoznał, ale był uparty i nie chciał tego zrobić. Tak w ogóle, to jestem Pattie i mów mi po imieniu, bo inaczej czuję się naprawdę staro. – z szerokim uśmiechem podała mi dłoń w geście przywitania, więc z chęcią ją uścisnęłam.

- Miło mi, Pattie… Jestem Lily i mi również mów po imieniu. – powiedziałam drżącym głosem, w ogóle nie myśląc nad moimi słowami. To logiczne, że będzie mówić mi po imieniu, skoro jestem od niej młodsza. Jestem idiotką, ugh.

Justin się zaśmiał, po chwili odsuwając krzesło swojej mamie, żeby usiadła, a następnie mi. Gdy wszyscy usiedliśmy, to Justin i Pattie od razu wdali się w rozmowę, a ja po prostu zaczęłam przeglądać kartę dań, bo nie wiedziałam czy mam się udzielać w ich konwersacji czy nie.

Po niedługim czasie podszedł do nas kelner, który od Justina i Pattie przyjął zamówienia na przystawkę, dwa dania główne i deser, a ja zamówiłam sobie tylko sałatkę z kurczakiem. Miałam wrażenie, że nie zjem nic więcej przez ścisk w żołądku.

- Odchudzasz się, Lily? – spytała mnie Pattie, podczas gdy grzebałam widelcem w sałatce.

- Nie, po prostu nie jestem głodna. – uśmiechnęłam się blado. Kobieta zmarszczyła brwi, jeszcze chwilę mnie obserwując, jednak po chwili wróciła do rozmowy z Justinem. Nie wsłuchiwałam się zbytnio, ale Pattie wydawała się być naprawdę sympatyczną osobą.

- Zostawię Was na moment same. – usłyszałam Justina, który podniósł się ze swojego miejsca. Popatrzyłam na niego błagalnym wzrokiem, lecz on tylko puścił mi oczko i uśmiechnął się zadziornie, a następnie udał się w stronę toalety.

- Czemu nie udzielasz się w rozmowie? – zapytała kobieta.

- Nie chcę przeszkadzać… - wymamrotałam, patrząc w jej niebieskie oczy, które jeszcze bardziej mnie onieśmieliły.

- Wstydzisz się mnie, prawda? – uniosła pytająco brwi, a ja zagryzłam nerwowo dolną wargę.

- Nie chcę palnąć jakiejś głupoty, bo nie czułabym się dobrze, gdyby pani mnie nie polubiła.

- Miałaś mówić mi „Pattie” – skarciła mnie wzrokiem, jednak cały czas się uśmiechała – Jeśli uszczęśliwiasz mojego syna, to od razu Cię lubię. Chciałabym Cię po prostu trochę bliżej poznać, dlatego że wydajesz się być naprawdę sympatyczną dziewczyną. – dodała po chwili. Po jej słowach poczułam taką ulgę w brzuchu i nie czułam się tak nerwowo jak wcześniej. To przerażające, że słowa mają taką moc i od razu mogą zmienić człowiekowi nastrój.

- Już jestem. – powiedział zaraz Justin, siadając na swoim miejscu.

***

12.02.2015

***

- Wyglądasz przepięknie, księżniczko. – Justin otworzył usta ze zdziwienia na mój widok.

- Dziękuję… - odpowiedziałam zarumieniona, wygładzając zmarszczki na mojej czerwonej sukience – Ty też wyglądasz niczego sobie. - powiedziałam, ilustrując Justina, który stał przede mną w garniturze. Wyglądał strasznie pociągająco.

Chłopak z uśmiechem wziął mnie pod rękę i wyszliśmy z domu, a następnie weszliśmy do limuzyny. Justin przez ten ostatni okres czasu był chyba najsłodszym i najbardziej uroczym chłopakiem na Ziemi. Pokazywał mi jak bardzo mnie kocha, nie szalał zbytnio z dziewczynami, itd. i przez to zdobywał u mnie zaufanie. Kocham go, tak bardzo go kocham. On nawet nie zdaje sobie z tego sprawy.

- Jesteśmy. – powiedział po chwili szofer. Podziękowaliśmy, a Justin wyszedł z limuzyny. Następnie podał mi dłoń, której się złapałam i również wysiadłam z auta, trzymając kurczowo swoją kopertówkę, aby nigdzie jej nie zgubić. Blondyn położył dłoń na moich plecach i poszliśmy na czerwony dywan, gdzie fotografowie od razu zaczęli robić nam zdjęcia. Po chwili zaczęliśmy pozować osobno, a kiedy uznaliśmy, że mamy już dość fleszy, to udaliśmy się w stronę sali kinowej, która znajdowała się zaraz przy czerwonym dywanie. Tam ujrzeliśmy pełno innych gwiazd. Szybko się z nimi przywitaliśmy i zajęliśmy nasze miejsca w kinie. Pewnie zastanawiacie się, o co chodzi. Otóż dzisiaj jest premiera filmu do trylogii 50 Twarzy Greya. Jestem fanką tych książek, tak samo jak pełno innych gwiazd i celebrytów, więc sala była cała zapełniona. Oprócz tego, byłam przesłuchiwana do roli Anastasii. Tak naprawdę, to byli ze mnie zadowoleni, lecz nie dostałam roli, bo… Byłam zbyt ładna. Anastasię miała zagrać dziewczyna o naprawdę przeciętnej urodzie, jednak sama autorka i inni, którzy mnie przesłuchiwali, uznali, że się nie nadaję pod względem urody. Byłam wtedy naprawdę zawiedziona, no ale nie zamierzałam robić sobie operacji plastycznych tylko po to, żeby dostać rolę. Aż tak nie chciałam się oszpecać do roli.

Fani trylogii zaczęli się schodzić, jednak oni siedzieli na dole, a Ci sławni na górze. Czy to nie taka trochę dyskryminacja w pewnym sensie?

- Mogłybyśmy zrobić sobie z Wami zdjęcie? – podeszły do nas dwie dziewczyny, a ja i Justin od razu skinęliśmy głową. Jedna z nich wyjęła swój telefon, ale chłopak od razu pokiwał przecząco głową.

- Ja zrobię zdjęcie, a za chwilę wstawię na Twittera. – powiedział blondyn. Miny tych dwóch dziewczyn były zaskoczone i podekscytowane w jednym momencie. Justin wziął swoją komórkę i zrobił naszej czwórce selfie, po czym wstawił na Twittera. Dziewczyny zeszły z powrotem na swoje miejsca, a my zaczęliśmy czekać na film.

Zawsze na tak dużych premierach reżyser oraz główni bohaterowie filmu mówią jakieś słowa na wstępie i tak też było tym razem. Zaczęliśmy klaskać, a kiedy zajęli swoje miejsca, to film się zaczął.

Na tych bardziej pikantniejszych scenach poczułam, jak Justin sunie swoją dłonią po wewnętrznej stronie mojej uda. Popatrzyłam na niego, karcąc go wzrokiem, jednak on uśmiechnął się tylko zadziornie. Blondyn położył swoją dłoń na mojej kobiecości i zaczął mnie tam masować poprzez materiał sukienki.

- Przestań. – szepnęłam mu na ucho, tłumiąc w sobie chęć jęknięcia.

- Cicho. – mruknął, ale nie zabrał ręki. Zirytowana przewróciłam oczami i z niechęcią zabrałam z tamtego miejsca jego zwinne palce. Rozumiałam, że od dawna miał te swoje potrzeby, bo nie uprawialiśmy seksu, no ale mógł się powstrzymać. Jesteśmy w kinie, gdzie cała sala jest zapełniona i każdy mógłby to zauważyć, a nie chcę mieć potem skandalu w mediach.

***

15.02.2015

***

Byłam taka zła, taka wściekła, że nie mogłam dać Justinowi mojego prezentu w Walentynki. Chciałam mu dać prezent, na który najbardziej czekał, ale nie mogłam. Czemu? W maju wychodzi mój nowy film i podczas montowania coś się stało, dlatego musiałam lecieć do Nowego Jorku, aby dograć kilka z tych scen, dlatego nie mogłam być przy Justinie tego dnia.

Jednak całe szczęście, nagrywanie się skróciło i mogłam do domu wrócić już dzisiaj, a nie za kilka dni.

W Los Angeles była dopiero szósta rano, dlatego po cichu weszłam do domu i postawiłam w przedpokoju swoją walizkę. Najciszej jak tylko mogłam, weszłam po schodach na górę, aby nie obudzić Justina. Nie mówiłam mu, że wracam dzisiaj, bo to miała być taka mała niespodzianka.

Pod drzwiami od jego sypialni wzięłam głęboki oddech i otworzyłam powoli drzwi, jednak to, co tam zobaczyłam, całkowicie wyprowadziło mnie z równowagi. Jeśli wcześniej byłam wściekła, to nie wiem jak można to było nazwać teraz.

Podeszłam szybkim krokiem do chłopaka i od razu uderzyłam go w policzek.

- Ty chuju jeden – krzyknęłam, kiedy otworzył przestraszony oczy. Po moich policzkach spłynęły łzy, gdy popatrzyłam na jakąś dziewczynę leżącą obok niego. Była naga. Tak samo jak on. – Jak mogłeś? No jak kurwa mogłeś mi to zrobić? Chciałam, żebyśmy powtórzyli sobie Walentynki z wczoraj. W pełni Ci zaufałam, chciałam być Twoją dziewczyną, prawdziwą dziewczyną, ale Ty sprowadzasz sobie jakąś dziwkę pod moją nieobecność. Nienawidzę Cię, tak bardzo Cię nienawidzę! – krzyczałam w furii, a Justin patrzył się na mnie oszołomiony. Wzięłam najbliższą rzecz, która znajdowała się przy mnie, a był to notes. Rzuciłam nim w chłopaka, próbując się jakoś wyżyć, ale nic to nie pomogło.

- Jesteś najgorszym szmaciarzem jakiego kiedykolwiek poznałam. – krzyknęłam jeszcze, próbując uspokoić łzy. Nie chciałam na niego patrzeć, nie potrafiłam, dlatego prędko zbiegłam na dół, wzięłam swoją walizkę i wyszłam z domu. To jest koniec, definitywny koniec z nim i ze mną. Mogłabym mu wybaczyć wszystko, dosłownie wszystko, ale nie zdradę. 

_______________

Ostatnią scenę miałam zamiar opisać w rozdziale 25, ale chcieliście więcej akcji, więc dostaliście akcję :D I jak się podoba? :>

Przepraszam, że tak przeskakuję z daty do daty w tym rozdziale, ale nie chciałam, żebyście się pogubili, a poza tym, musiałam nieco przyśpieszyć akcję naszych bohaterów :D

Kolejny rozdział pojawi się w piątek lub sobotę, ale dopiero w przyszłym tygodniu, bo mam próbne egzaminy i chcę się trochę przyszykować do nich. Przepraszam <3

Kocham Was!

PAMIĘTAJCIE O KOMENTOWANIU I TWEETOWANIU Z HASHTAGIEM #JilyHEpl <3