Twenty-four

Lilys POV

Po jakiejś godzinie podniosłam się i szybko włożyłam na siebie ubrania, które Justin ściągnął ze mnie ze trzy godziny temu. Po cichu wyjęłam z walizki przypadkowe odzianie i poszłam do łazienki równie cicho, aby nie obudzić Justina.

Odkręciłam wodę pod prysznicem, ręcznik zawiesiłam na kabinie prysznicowej, a już po chwili ciepła woda rozluźniała każdy spięty mięsień w moim ciele. Nalałam żel na gąbkę i wcierając płyn w ciało, przymknęłam powieki, jednocześnie wzdychając. Z jednej strony czuję się głupio, że wybaczyłam Justinowi tę „zdradę” tak szybko, ale z drugiej strony wierzyłam mu. Czemu miałabym mu nie wierzyć? Kiedy się tłumaczył, to nie dostrzegłam w jego oczach ani krzty kłamstwa, a poza tym nie wydaje mi się, że mógłby mnie zdradzić po tylu staraniach. Według mnie, ta sytuacja jedynie potwierdziła nasze uczucia w stosunku do siebie, czyli tak jakby wyszła nam na dobre, chociaż dla obcej osoby może brzmieć to nieco absurdalnie.

Po umyciu swojego ciała i wytarcia go, założyłam czerwone, poszarpane spodenki, szarą bokserkę i czarno-białą koszulę w kratę, którą postanowiłam zostawić rozpiętą. Umyłam jeszcze na koniec zęby, a następnie wyszłam z pomieszczenia i wróciłam się do sypialni. Justin już nie spał, był ubrany i patrzył się na mnie z uwagą, ilustrując przy tym każdy najmniejszy szczegół mojego ciała.

- Pojedziemy zaraz do domu? – spytałam i wrzuciłam wcześniejsze ciuchy do walizki, którą zamknęłam. Blondyn skinął głową na moje pytanie, co oznaczało odpowiedź „tak”.

- Tak w ogóle, to gdzie jest Chelsea i Mara? – zapytałam, kiedy Justin ruszył samochodem spod podjazdu.

- Ryan gdzieś je zabrał, nie przejmuj się. – ujął moją dłoń i musnął z czułością jej wierzch. Momentalnie się zarumieniłam, bo uwielbiałam takie słodkie, delikatne gesty.

Rozpięłam swój pas i usiadłam bokiem, aby mieć dobry widok na mojego chłopaka. Jego blond włosy były roztrzepane, a mina skupiona na drodze. Mogłabym nie odrywać od niego wzroku. Ten chłopak nie jest po prostu przystojny, on jest piękny. I jest najpiękniejszy, kiedy się uśmiecha, nieprawdaż?

Zerknęłam zdezorientowana na drogę, gdyż Justin nie skręcił na skrzyżowaniu, aczkolwiek nie odezwałam się ani słowem.

Niedługo potem zauważyłam, że znajdujemy się blisko Beverly Hills, jednak blondyn nie wjeżdżał tam, tylko zaparkował pod jakimś szklanym domem. Strasznie mi się podobał. Był imponująco wielki i przejrzysty. Nigdy nie widziałam żadnego domu zrobionego praktycznie z samego szkła, dlatego ten zaparł mi dech w piersiach.

- Czyja to posiadłość? – spytałam po wyjściu z samochodu. Justin wyjął z kieszeni klucze i podał mi je.

- Nasz dom. Nowy dom. – odpowiedział, a ja popatrzyłam na niego zszokowana.

- Dlaczego go kupiłeś? – wymamrotałam.

- To miał być prezent walentynkowy. Teraz wydaje się być prezentem idealnym, bo możemy zacząć tak jakby na nowo, a wcześniejsze sytuacje, które stały się pomiędzy nami zostaną w tamtym domu, który już i tak znalazł kupca. – uśmiechnął się delikatnie.

- Wystarczyłby mi pluszowy miś – mruknęłam, ilustrując dom – Ale dziękuję, kochanie. – wzięłam klucze od Justina, a następnie objęłam jego szyję dłońmi i pocałowałam go czule. Chłopak niemalże od razu zaczął odwzajemniać pocałunek, jednak po chwili oderwał się od moich ust.

- Chodźmy do środka. – jego uśmiech się poszerzył. Skinęłam głową i weszłam razem z nim na teren posiadłości. Ścieżka wyprowadziła nas na środek terenu, a następnie musieliśmy pójść tam schodami i wtedy wyszliśmy na drzwi frontowe. Gdy Justin otworzył dom swoją parą kluczy, to weszliśmy do środka. Z przedpokoju udaliśmy się do kuchni. Pomieszczenie miało otwartą przestrzeń i znajdowała się tam długa, szara wysepka, a przy ścianie kuchenka, piec, lodówka i pełno szafek oraz innych mebli kuchennych, które również były utrzymane w szarych barwach. Pomiędzy okapem i szafkami na górze, a kuchenką i szufladami na dole, było tam okno z którego widać było ogród. Za kuchnią znajdowała się mała jadalnia, w której stał okrągły stół, a dookoła niego krzesła. Niby nic wielkiego, ale wyglądało to na przyjemne pomieszczenie. Salon również był otwarty i znajdował się zaraz przy kuchni. Ściana zrobiona ze szkła, ukazywała widok na inne domy sąsiadów. Beżowe kanapy stały prostopadle w stosunku do siebie, a naprzeciwko jednej z nich znajdowała się niezbyt wysoka ściana, na której wisiał telewizor i jakiś obraz. Pomiędzy kanapami znajdował się też przezroczysty stolik. Dopiero teraz zorientowałam się, że dom nie jest zwykłym domem. Jest to okrąg. Nie było praktycznie żadnego sufitu i jak spojrzało się w górę, to widać było korytarze, które, uwaga, również były zrobione ze szkła.

Justin zaprowadził mnie w inną część domu i pomieszczenie tam również przypominało salon, ale było mniejsze. Od tego „salonu” były drzwi do pokoju, w którym znajdowały się dwie, małe kanapy i stolik. Na ścianie ukazywały się też szklane drzwi i jeśli by się je otworzyło, to od razu znajdowałoby się przy basenie. Następnie udaliśmy się na taras/ogród czy jakkolwiek można to nazwać. Dom miał kształt takiego pączka, więc w środku, czyli tej dziurze w pączku, był ogród i stół z krzesłami.

Potem poszliśmy na górę, gdzie było pełno sypialni i każda wyglądała praktycznie tak samo, oprócz tej ostatniej – naszej, do której trzeba było iść długim, szklanym korytarzem. Pomimo długiej drogi, była ona najładniejszym pokojem w całym domu. Łóżko stało na środku pokoju, ale jego zagłówek znajdował się przy ścianie. Ściana naprzeciwko łóżka w połowie była zrobiona ze szkła i zaokrąglona, a z okna mieliśmy widok na całe Los Angeles. Przy sypialni znajdowały się też drzwi do łazienki i garderoby. Otworzyłam drzwi od tego ostatniego pomieszczenia, a tam znajdowały się już moje ubrania razem z ubraniami Justina.

- Kiedy to przywiozłeś? – popatrzyłam zdziwiona, jak i uśmiechnięta na chłopaka, który stał i przyglądał się każdej mojej reakcji.

- Wczoraj zanim przyszli chłopacy. Zaraz przyniosę Twoją walizkę i tak jakby możemy już tutaj mieszkać. – objął mnie od tyłu, muskając przy okazji moją szyję.

- Ale ja mam też różne książki i inne takie. – zaśmiałam się, bo blondyn zaczął łaskotać mnie lekko w brzuch.

- To też przywiozłem, spokojnie maleńka. Nie sądzisz, że zakup nowego domu trzeba jakoś uczcić? – przestał mnie łaskotać, a zaczął błądzić palcami po moim podbrzuszu w taki sposób, że na moim ciele od razu pojawiła się gęsia skórka. Justin szybkim ruchem odpiął guzik od moich szortów, a one zsunęły się na dół.

- Specjalnie założyłaś stringi? – wychrypiał mi do ucha, a ja wzięłam głęboki oddech, żeby zaraz się nie rozpłynąć pod jego gorącym spojrzeniem, odurzającym zapachem perfum i dotykiem, który odsyła mnie do raju.

- Może… - szepnęłam, przymykając powieki. Tył głowy oparłam na jego ramieniu, a ręce opuściłam wzdłuż ciała, tym samym dając chłopakowi dostęp do całej siebie. Jego zwinne palce powędrowały pod cienki materiał mojej bielizny i zaczęły masować najczulsze miejsce w całym moim ciele. Może uznacie, że jestem łatwa, ale co mam zrobić, jeśli dotyk Justina zaczyna być moim uzależnieniem? Nie wiem, co on robi i jak to robi, ale wystarczy jeden czulszy gest i jestem jego, całkowicie. Tak samo było w hotelu w Glasgow, od razu mu się poddałam.

Nagle blondyn odwrócił mnie tak, bym stała z nim twarzą w twarz, a dłonie ułożył na moich biodrach. Następnie uniósł mnie i położył na łóżku, a sam usadowił się pomiędzy moimi nogami. Czule muskał mój brzuch, językiem wodząc dookoła pępka, lecz potem przeniósł pocałunki na podbrzusze. Patrząc mi w oczy, złapał zębami gumkę stringów i zsunął je, a one już po chwili wylądowały na podłodze. Rozszerzył moje nogi i zaczął całować wewnętrzną stronę ud, omijając jednak moją kobiecość. Wiedziałam, że się drażnił, ale byłam zbyt rozpalona i poddana, żeby mu się sprzeciwić. Jego język nagle powędrował na moją łechtaczkę, na której zaczął zataczać kółka, co jakiś czas ją ssąc. Jęknęłam cicho. Ten chłopak wiedział, co ma robić, abym całkowicie odleciała.

W pewnym momencie telefon Justina zaczął dzwonić. Uniosłam swoje ciało na łokciach, by popatrzeć na niego, jednak wtedy blondyn pokręcił przecząco głową i kontynuował swoje ruchy, co oznaczało, że nie zamierza odbierać. Niespodziewanie poczułam w sobie dwa palce, którymi Justin szybko poruszał, jednak nie zaprzestał sprawiania mi przyjemności ustami. Moje pomruki zmieszane z jękami, ucichły, gdy teraz to moja komórka zaczęła dzwonić. Przewróciłam teatralnie oczami i z kieszeni koszuli, którą wciąż miałam na sobie, wyjęłam telefon i odebrałam go.

- Tak? – wymamrotałam prawie onieprzytomniona rozkoszą, bo chłopak ani na moment nie zastopował.

- Ty i Justin macie zaproszenia na Oscary w przyszłą sobotę. Macie pójść, bo niedługo wychodzi nowy singiel Justina i musi być wokół Was zamieszanie. – powiedział Scooter po drugiej stronie.

- Mhm… Coś jeszcze? – spytałam, czując jak już blisko dojścia jestem.

- Nie, nic. Czemu dyszysz?

- Biegnę. – mruknęłam, próbując myśleć o czymś innym niż seks z Justinem, bo nie miałam zamiaru dostać orgazmu podczas rozmowy ze Scooterem.

- Dobra, to nie przeszkadzam. Przekaż Bieberowi wiadomość.

- Przekażę. Cześć. – rozłączyłam się i odłożyłam komórkę na szafkę nocną. Chłopak gwałtownie przyśpieszył ruchy swoich palców oraz ust, a ja nie mogąc się już powstrzymać, doszłam, jęcząc przy okazji jego imię.

Gdy mój oddech się unormował, to uniosłam się na łokciach i popatrzyłam na usatysfakcjonowanego Justina.

- Uważam, że powinnam się odwdzięczyć. – zwilżyłam swoje wargi i usiadłam, zbliżając się do Justina. Złapałam go za ramiona, a on podciągnął się i ułożył wygodnie na łóżku.

- Cóż, a ja  uważam, że to wspaniały pomysł. – zadziorny uśmiech przyozdobił jego twarz. Zaśmiałam się i usiadłam okrakiem na udach chłopaka, zaczynając odpinać rozporek od jego spodni.

***

22.02.2015

***

Wyszłam z łazienki w samych stringach, mając nadzieję, że Justin nie wejdzie zaraz do sypialni, bo wtedy rzuciłby się pewnie na mnie. Poszłam do garderoby i wyjęłam z niej wczoraj zakupioną, czarną, połyskującą sukienkę od Diora, która sięgała aż do ziemi i miała szerokie ramiączka, które zakrywały całe ramiona. Włożyłam ją na siebie i przejrzałam się w lustrze, mając nadzieję, że nie prześwitują mi piersi i całe szczęście, nie prześwitywały. Niestety nie mogłam założyć stanika do tej sukienki, bo wtedy brzydko by się odbijał na materiale.

Po założeniu jeszcze czarnych, zamszowych szpilek, zeszłam na dół, gdzie czekała już na mnie Molly, która zawsze mnie czesze i robi makijaż na różne gale oraz inne wystąpienia. To była jedna z moich zaufanych przyjaciółek, jak i „stylistek”, jeśli tak można to nazwać.

Kiedy minęło jakieś 30 minut, przednie kosmyki moich włosów były spięte do tyłu, a reszta włosów idealnie wyprostowana. Oczy były mocno podkreślone ciemnymi cieniami, jednak żeby makijaż nie był zbyt intensywny, to usta zostały pomalowane szminką w cielistym kolorze.

Zaraz musiałam się zwijać z Justinem, dlatego porozmawiałam jeszcze chwilę z Molly, a następnie pożegnałam się z nią. Kiedy poszła, to na dół zszedł mój chłopak, który ubrany był w granitowy garnitur z białą koszulą i czarnym krawatem do tego. Grzywka nie była ustawiona w górę, tylko na bok i uważam, że wyglądał tak lepiej niż z grzywką do góry. No ale to tylko moja opinia.

- Idziemy? – uniósł pytająco brwi, a ja skinęłam głową z uśmiechem. Razem wyszliśmy z domu i wsiedliśmy do wcześniej zamówionej limuzyny.

Drogę spędziliśmy w ciszy. Ja tak samo jak i on, zastanawialiśmy się jak to wszystko pójdzie. Na Oscarach ma się też pojawić Selena, która, jak dużo osób wie, jest nieprzewidywalna.

Gdy podjechaliśmy pod budynek, to chłopak wyszedł jako pierwszy, a następnie podał mi dłoń, abym ja również wyszła. Wziął mnie pod rękę i zaczęliśmy iść w stronę czerwonego dywanu, gdzie od razu zaczęliśmy być fotografowani. Oboje uśmiechaliśmy się w stronę kamer, a kiedy po kilku minutach zobaczyliśmy w oddali Selenę, to weszliśmy do teatru, w którym odbywać się miała uroczystość. Ani ja, ani Justin nie chcieliśmy się z nią widzieć lub rozmawiać.

Każde krzesło miało karteczkę z imieniem osoby, która miała na nim siedzieć. Jeden z pracowników pokierował na przedni rząd, gdzie na dwóch krzesłach znajdowało się imię moje i Justina. Usiedliśmy na nich, rozglądając się za innymi, którzy również zaczęli się zbierać.

- Myślisz, że wywinie jakiś numer? – spytałam blondyna, a on wzruszył ramionami.

- Nie mam pojęcia. Mam nadzieję, że nie będzie się do nas zbliżać, bo kiedy Selena jest w pobliżu, to oznacza to kłopoty. – westchnął zrezygnowany Justin, a kiedy chciałam mu odpowiedzieć, to przy usiadł przy mnie Bradley Cooper i Suki Waterhouse, z którą grałam w Love, Rosie. Zakończyliśmy temat, bo nie powinniśmy rozmawiać o Selenie w miejscu publicznym, gdzie każdy może to usłyszeć.

Po jakiejś godzinie Neil Patrick Harris, który był prowadzącym, zapowiedział małą przerwę, dlatego postanowiłam pójść do łazienki, póki miałam możliwość. Podczas poprawiania makijażu, do łazienki weszła Jennifer Lawrence, z którą od razu zaczęłam rozmawiać. Nigdy wcześniej nie poznałam jej osobiście, ale teraz podczas rozmowy, wydawała się być strasznie miłą i przyjazną dziewczyną.

                 Przy poprawianiu szminki, która lekko się „zmyła” czy jakkolwiek to nazwać, to do łazienki weszła Selena. Przełknęłam głośno ślinę, biorąc głęboki oddech i obie z Jennifer zamilkłyśmy, bo chyba każdy w tym pieprzniętym show biznesie znał stosunki między mną a panią „klasą” Gomez.

- Zdajesz sobie sprawę z tego, że przez Ciebie moja kariera niedługo się skończy? – mruknęła dziwnym głosem, patrząc się na moje lustrzane odbicie.

- Jest mi niezmiernie przykro. – powiedziałam ironicznie, a Jen uśmiechnęła się na moje słowa. Nagle poczułam pchnięcie na chłodną ścianę i Selenę, stojącą naprzeciw mnie. Patrzyła się na mnie nieobecnym i pustym wzrokiem.

- Ćpałaś… - wydukałam, a wtedy ona położyła dłonie na moich ramionach i przycisnęła mnie do ściany jeszcze bardziej.

- Ej, uspokój się. – Jennifer próbowała ją odciągnąć ode mnie, ale bez dużego skutku, bo Selena ani na moment mnie nie puściła.

- Zostaw Justina raz na zawsze. To jest mój chłopak i ma mi pomagać w karierze, a nie Tobie! – krzyknęła na całe pomieszczenie, ale sama nie wiem czemu. Nie można tego powiedzieć spokojnym tonem głosu?

- Ja nigdy nie potrzebowałam pomocy w karierze. – westchnęłam, nieco znudzona jej zachowaniem i  niespodziewanie poczułam jej dłoń na policzku, który zaczął od razu piec. Gdy Jennifer to zobaczyła, to od razu wybiegła z łazienki.

Byłam zszokowana zachowaniem Seleny. Nigdy nie sądziłam, że może mnie uderzyć. Ale jednak jest nieprzewidywalna, dużo bardziej niż się spodziewałam.

Nie minęło kilka sekund, a do łazienki z powrotem wróciła Jen, tylko teraz miała przy sobie Leonarda DiCaprio. Śmieszyło mnie to, że w konflikt mój, Seleny i Justina, zaczynają być teraz wmieszane inne gwiazdy.

Leonardo szybkim ruchem wyprowadził Selenę z łazienki, a do mnie podeszła Jen, która objęła mnie ramieniem, gładząc je uspokajająco.

- Wszystko okej? – spytała, zerkając na mój nieco zaczerwieniony policzek, a ja skinęłam głową.

- No wiesz, ból policzka przejdzie za jakieś dwie minuty, ale nigdy, przenigdy bym się po niej tego nie spodziewała. – powiedziałam z niedowierzaniem.

- Ja też nie, uwierz. Przyprowadziłam Leo, bo stał zaraz przy łazience, mam nadzieję, że nie masz mi tego za złe. – odparła, a ja pokręciłam głową i zaśmiałam się.

- Nie, spokojnie. Wracajmy już. – zaczęłam pocierać dłonią policzek, uśmiechając się delikatnie, jednak w środku w ogóle nie byłam uśmiechnięta.

To będzie skandal, duży skandal.

________

Hej! Jak podoba Wam się rozdział? Ja jestem z niego tak naprawdę bardzo zadowolona, sama nie wiem czemu :D

Trochę się na Was zawiodłam… Tylko 29 komentarzy pod 23. rozdziałem, a zazwyczaj jest ponad 40? Dlaczego? Poza tym, nawet statystyka nie dobiła do tysiąca wyświetleń, mimo tego, że ostatnio codziennie było 1000+ wyświetleń. Jeśli Wam się coś nie podoba, to powiedzcie, a postaram się to zmienić.

KOMENTUJCIE, PROSZĘ! TO DLA MNIE CHOLERNIE WAŻNE!

PAMIĘTAJCIE TEŻ O TWEETOWANIU Z HASHTAGIEM „#JilyHEpl”! :)